ریسکپذیری؛ مهمترین تفاوت کسبوکار سنتی با استارتآپ
در تجاریسازی ایده خود با شکست مواجه میشوند و این، به معنای ریسک سرمایهگذاری بسیار بالا است. با این حال، موفقیت آن ۱۰ درصد باقیمانده، آنچنان چشمگیر است که برخی سرمایهگذاران، حاضر به تحمل چنین ریسکی هستند
به گزارش پایگاه اطلاعرسانی بنیاد ملی نخبگان؛ در ادامه برگزاری برنامههای کارآفرینی و نوآوری به منظور افزایش توان عملیاتی مستعدان و آشنایی بیشتر آنان با فضای کارآفرینی و کسبوکار، بنیاد نخبگان استان اصفهان با همکاری ستاد توسعه فناوری نانو و شبکه نوآوری کاریز، وبینار آنلاین با «از تیمسازی تا جذب سرمایه» را با هدف مرور و بررسی یک نمونه موفق از کارآفرینی استارتآپی و تأمین مالی کسبوکارهای نوپا برگزار کرد.
در این وبینار مطرح شد: راهاندازی یک کسبوکار جدید، در بردارنده مجموعهای از مراحل به هم پیوسته، شامل خلق ایده، توسعه محصول یا خدمت، مطالعات بازار، انتخاب کانالهای توزیع و در پایان، عرضه محصول نهایی به بازار تقاضا است.
در ادامه بیان شد: به نظر ساده میرسد «ایده را خلق میکنیم، محصول را بر مبنای آن تولید کرده و در نهایت، در بازار به فروش میرسانیم»؛ اما قضیه به این سادگیها هم نیست. یک صاحب ایده، باید تیم مناسبی برای توسعه محصول و فروش آن ایجاد کند. علاوه بر این، محصول نهایی میبایست متناسب با ذائقه و نیازهای مشتری باشد، وگرنه حتی بهترین عملکرد فنی هم، نمیتواند فروش موفق محصول را تضمین کند. در این میان، یکی از بزرگترین چالشهای کارآفرینی استارتآپی، تأمین سرمایه است. این امر، بهویژه در حوزه هاردتک که با ایدههای فنی و عمدتاً پیشرفته سر و کار داشته و توسعه فناوری، نیازمند سرمایه چشمگیری است، محسوستر است.
در این کارگاه مطرح شد: از دیدگاه صاحبنظران حوزه کارآفرینی و تجاریسازی، تأمین مالی از مهمترین فاکتورهای موفقیت استارتآپها به حساب میآید. در کسبوکارهای سنتی، معمولاً ریسک و مخاطرات کارآفرینی، عموماً متوجه صاحب ایده یا بنیانگذار کسبوکار است و سرمایه اولیه، از سرمایه شخصی و در صورت عدمکفایت، از طریق قرض از دوستان و فامیل و یا دریافت وام تأمین میشود. بانکها، در واکنش به این درخواستها، صرفاً یک ارزیابی اولیه و فرمالیته از امکانپذیری و سودآوری ایده کسبوکار صورت داده و با اخذ وثیقه و ضمانتهای کافی، عملاً کاری با سرنوشت نهایی آن نخواهند داشت. بدیهی است که ریسک زیاد ایدههای نوآورانه، ناتوانی در ارائه ضمانتهای درخواستی و بروکراسیهای اداری، این روش را به گزینهای ناکارآمد برای بسیاری از کارآفرینان و فعالان استارتآپی بدل میکند.
در ادامه تأکید شد: بررسیها نشان میدهد که بیش از ۹۰ درصد استارتآپها، در تجاریسازی ایده خود با شکست مواجه میشوند و این، به معنای ریسک سرمایهگذاری بسیار بالا است. با این حال، موفقیت آن ۱۰ درصد باقیمانده، آنچنان چشمگیر است که برخی سرمایهگذاران، حاضر به تحمل چنین ریسکی هستند. آنان سرمایه لازم برای یک ایده نوآورانه و جدید را تأمین کرده و با مشارکت در رفع کاستیهای مالی، مدیریتی و فنی استارتآپ، چشمانتظار یک بازگشت سرمایه چند برابری مینشینند. این، بزرگترین تفاوت بین یک سرمایهگذار سنتی و یک سرمایهگذار استارتآپی است.
در پایان کارگاه یادآوری شد: سرمایهگذاران استارتآپی (مانند فرشتگان کسبوکار، صندوقهای سرمایهگذاری مخاطرهپذیر و یا پلتفرمهای سرمایهگذاری جمعی)، تنها به دنبال تأمین بودجه برای توسعه و تجاریسازی ایده نیستند؛ بلکه با تکیه بر تخصص خود و تجارب ارزشمند قبلی، تلاش میکنند تا بنیانگذاران را در مسیر پر پیچوخم کارآفرینی یاری دهند. برای مثال، احتمال تیمسازی موفق و جذب استعدادهای شغلی با کمک سرمایهگذاران مجرب، بیشتر میشود؛ چیزی که بسیاری از استارتآپها، در آن به مشکل برخورده و حتی شکستشان را رقم میزند.
لازم به ذکر است، برنامه کاریز با هدف تسهیل دسترسی علاقهمندان به اکوسیستم کارآفرینی در حوزه هاردتک آغاز به کار کرده است. در این برنامه، مجموعهای از رویدادهای هدفمند برگزار شده که نتیجه آنها، اتصال صاحبان ایده و فناوری، به صاحبان سرمایه خواهد بود.