به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی بنیاد ملی نخبگان؛ باقر ساروخانی؛ پدر جامعه‌شناسی ارتباطات ایران با اشاره به لزوم برگزاری برنامه‌های تکریم، گفت: برگزاری برنامه تکریم از مفاخر، نشان‌دهنده هشیاری و وفاداری جامعه ایرانی است و جامعه ایرانی با برگزاری این مراسم، نخبگان خود را برای نسل‌های آینده به حافظه تاریخی می‌سپارد.

وی با بیان اینکه توسعه به همراه نخبگان تعریف می‌شود و نخبگان در پرتو دو عنصر فرد و جامعه تعریف می‌شوند، عنوان کرد: تنها انسان‌هایی که از شکست نترسند می‌توانند با دستان خود راه‌های پیشرفت را از بین سنگلاخ‌ها هموار کنند.

ساروخانی زمینه‌سازی برای فردایی آباد و سرافراز را مهمترین ماموریت بنیاد ملی نخبگان دانست و اظهار داشت: توسعه با نفت و گاز و پول رقم نمی‌خورد بلکه انسان‌ها مدار توسعه هستند و تنها جامعه‌ای به توسعه می‌رسد که به ارزش انسان ایمان بیاورد. جامعه‌ای که نتواند به نخبگان خود انگیزه خدمت دهد، دچار غارت نیروی انسانی می‌شود.

پدر جامعه‌شناسی ارتباطات ایران تاکید کرد: انسان‌ها باید ساخته شوند. برای این کار، کارگاه اول خانواده و کارگاه دوم مدرسه و کارگاه سوم رسانه است تا افراد در پرتو دانش پردازش شوند. مبادا مادران و معلمان، آموزش و پرورش را تحمیل کنند، بلکه باید با ابزار هنر، شوق و ذوق، آموزش را در کودکان و نوجوانان ایجاد کنند. معلم اگر بتواند هنر اندیشیدن ایجاد کند، در جانشینی انبیا قرار می‌گیرد.

این استاد جامعه‌شناسی با بیان اینکه فرهیختگی و نخبگی در پرتو انسان‌های توانا و جامعه‌ای قدردان اتفاق می‌افتد، عنوان کرد: جامعه باید بستر فیزیکی برای تولید، توزیع و افزایش نخبگان را فراهم کند؛ البته سواد فقط منوط به درس خواندن نیست؛ بلکه باید توانمندی‌های ارتباطی، اعتقادی، عاطفی و رسانه‌ای هم در دانش‌آموزان تقویت شود؛ بنابراین آموزش و پرورش نیازمند بازسازی عمیق و مجدد است تا مدرسه جایگاه مهر و نور و عاطفه شود.

وی یادآور شد: انسان‌هایی که آموزش دیده و پرورش یافته‌اند، به خاک خود وفادار خواهند بود. ایران خاک پاک من و قزوین پایگاه زندگی من است و تا پای جان به آن مباهات خواهم کرد. نخبگان و دانش‌آموختگان باید به سرزمین خود وفادار باشند و نسبت به شعائر و مناسک ایرانی بی‌قید نشوند! مبادا جوانان ایرانیت را مقدس ندانند و سرزمین‌های دیگر را موعود خود بدانند.

پدر جامعه‌شناسی ارتباطات ایران در پایان خاطرنشان کرد: خانواده من قدرت اقتصادی نداشت و من اینک تکریم می‌شوم چون زندگی‌ام در تلاش، تکاپو، استقامت، پایداری و خدمت به جامعه خلاصه شده است. شبی بدون اندیشه نخوابیدم و همواره دغدغه‌ی دانش داشتم. می‌خواهم دانا بمیرم و تا آخرین نفس دانستنی‌ها را بیاموزم و افتخار می‌کنم‌ که همواره در کنار تلاش و پشتکارم، جامعه‌ای سپاسگزار و بینا همراه من بودند.